Son dönemlerde bazı okullardan gelen haberler içimizi acıtır duruma geldi. Artık sadece öğrencilerin derslerdeki başarısından, sınav kaygısından değil; zorbalık, tehdit, hatta şiddet ve taciz olaylarından söz eder olduk. Özellikle son zamanlarda öğrenciler arasında artan zorbalık vakaları kaygı verici boyutlara ulaştı. Eskiden okul, çocuklarımızın en güvenli limanıydı. Şimdi ise bazı öğrenciler yan sırasındaki arkadaşından bile korkar, sınıf arkadaşlarından çekinir hale geldi. Okul koridorlarında dolaşan kesici aletler, çantaların içinde gizlenen suç aletleri , “cebindeki parayı bana ver, vermezsen sana zarar veririm. Evini basarım” gibi tehditler… Bunlar film sahnesi değil, ne yazık ki bizim çocuklarımızın yaşadığı gerçekler. Bir öğrenci, diğerini korkutarak kendini güçlü sanıyor. Oysa arkasında derin bir öfke, ilgisizlik ve sevgisizlik yatıyor. Bu çocuklar, çoğu zaman ailede veya çevrede şiddeti öğreniyor; sonra da bunu okula taşıyor.
Daha da üzücü olan ise, okul idarelerinin çoğu zaman yetersiz kalması.
Olaylar örtbas ediliyor, “aman okulun adı çıkmasın” deniliyor, mağdur çocuk yalnız bırakılıyor, aile ise çaresiz kalıyor. Ailelerin aklı bütün gün okulda, öğrencisinde kalıyor.
“Çocuğum okulda gerçekten güvende mi?” diye tedirgin bir şekilde çocuğunun eve gelmesini bekliyor.
Aslında bir okulun adı, sessizlikle değil adaletle, güvenle, çocuklarının huzuruyla korunur.
İdareciler korkmadan, baskıdan çekinmeden harekete geçmeli; sorunları halının altına süpürmek yerine çözüm üretmelidir.
Ve bir diğer utanç verici konu ise taciz. Fiziksel ya da sözlü fark etmez; bir çocuğun onuruna, bedenine, duygularına yapılan her türlü müdahale, sadece onu değil, tüm toplumun vicdanını yaralar. Tacizi görmezden gelen, susturan, “aman büyütmeyelim” diyen herkes bu suça ortaktır.
Okullar; güvenin, saygının, sevginin yeşerdiği yerler olmalı. Ne bir öğrenci tehdit altında hissetmeli, ne bir öğretmen korku içinde ders anlatmalı. Devletin, idarelerin, ailelerin ve toplumun artık bu konuda birlikte hareket etmesi gerekiyor. Çocuklarımızın güvenliği, eğitimden önce gelir.
Çünkü korkunun olduğu yerde eğitim de olmaz…
